demoniem
inwoner Tokelauer
bijvoeglijk Tokelaus
  • To·ke·lau
  enkelvoud
nominatief   Tokelau  
genitief   Tokelaus  

Tokelau o

  1. (toponiem: land) eilandengroep bestaande uit drie atollen met een gezamenlijke oppervlakte van 10 km² in het zuiden van de Stille Oceaan die een overzees gebiedsdeel van Nieuw-Zeeland vormen, volgens ISO-norm ISO 3166-1 aangeduid met de driecijferige landcode: 772, de drieletterige landcode: TKL en de tweeletterige landcode: TK


Tokelau

  1. (toponiem: land) Tokelau