• Schtaern
  • Afkomstig van het Duitse woord  Stern zn 
[A] + [B] enkelvoud
(onbepaald)
enkelvoud
(bepaald)
meervoud
(onbepaald)
meervoud
(bepaald)
nominatief en Schtaern die Schtaern Schtaerne die Schtaerne
datief re Schtaern der Schtaern Schtaerne de Schtaerne
accusatief en Schtaern die Schtaern Schtaerne die Schtaerne

[A]: Schtaern, v

  1. (astronomie) ster


[B]: Schtaern, v

  1. (anatomie) voorhoofd