• wra·ken
  • In de betekenis van ‘afkeuren’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1265. Afgeleid van de wortel van  wreken ww . [1][2]
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
wraken
wraakte
gewraakt
zwak -t volledig

wraken

  1. overgankelijk afkeuren, verwerpen
  2. overgankelijk (juridisch) op bepaalde, bij wet omschreven gronden niet toelaten of onbevoegd verklaren
  3. overgankelijk, (verouderd)  wreken ww  [1], wraak nemen voor
94 % van de Nederlanders;
89 % van de Vlamingen.[3]