• ve·ke
  • Afkomstig van het Oudnoorse woord vika.

veke, m / v / o

  1. bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van vek

veke, mv

  1. onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van vek

veke m

  1. wiek, pit, kous (van een kaars of olielamp)
m enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   veke     veken     veker     vekene  
genitief   vekes     vekens     vekers     vekenes  


  • ve·ke
  • Afkomstig van het Oudnoorse woord vika.

veke v

  1. week
v enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   veke     veka     veker     vekene  
genitief   vekes         vekers      
v
bijvormen
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   veka         vekor     vekone  
genitief   vekas         vekors