veike
- vei·ke
- Afkomstig uit het Nederduits.
- bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van veik
veike, mv
- onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van veik
veike m
m | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | veike | veiken | veiker | veikene |
genitief | veikes | veikens | veikers | veikenes |
- vei·ke
- Afkomstig uit het Nederduits.
- bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van veik
veike, mv
- onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van veik
veike m
m | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | veike | veiken | veikar | veikane |