slinken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  slinken    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈslɪŋkə(n)/

Woordafbreking

• slin·ken

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘minder worden’ voor het eerst aangetroffen in 1351

[1] erfwoord afkomstig van: Middelnederlands: slinken Germaans: *slinkan

Verwant in Germaans: West: Angelsaksisch: slincan «kruipen», Engels: to slink Noord: Zweeds: slinka

Een nevenvorm van "slinken" was in het Middelnederlands "slingen". Van dit werkwoord is nog de iteratiefvorm "slingeren" overgebleven.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
slinken /ˈslɪŋkə(n)/	slonk /slɔŋk/	geslonken /ɣəˈslɔŋkə(n)/
klasse 3	volledig

Werkwoord

slinken

1. ergatief (in massa of omvang) minder worden, inkrimpen

   • Het ijsklontje slonk in de zon. 

   ▸ Ik liep langs vele gletsjers die de afgelopen honderd jaar voor meer dan de helft waren geslonken.

2. ergatief (in kracht) minder worden, verslappen

   • De kracht van de tegenstanders slinkt zienderogen. 

3. ergatief (in aantal of hoeveelheid) minder worden

   • Wegens de kredietcrisis is het aantal gegadigden voor nieuwbouwwoningen fel geslonken. 

4. ergatief geleidelijk verdwijnen, wegdeemsteren

   • De kade van Oostende slonk beetje bij beetje naarmate het schip volle zee bereikte. 

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
slinking	slinkend
slenk	slank

Gangbaarheid

• Het woord slinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "slinken" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.