spottende, beledigende of krenkende bijnaam voor iemand of een groep personen
Er verschijnt niet vaak een boek waaraan iemand vijfenveertig jaar heeft gewerkt, luidde in 1999 de eerste zin van een recensie in NRC Handelsblad. Besproken werd het Groot Schimpnamenboek van Nederland, door Dirk van der Heide. Schimpnamen, of locofaulismen, zijn bijnamen voor inwoners van een stad of dorp waar een verhaal achter zit. [2]
Je zou denken dat er allang een overzicht van oude scheldwoorden zou bestaan, maar dat bleek niet het geval. Jongenelen kon ze ook niet snel bij elkaar zoeken, want soms had Mak vermeld dat het om een ‘scheldnaam’ of ‘schimpnaam’ ging, maar meestal niet. [3]
Zo is de schimpnaam Jan Laefcutte voor ‘iemand die de vrouwen laaft, gerieft’ slechts aangetroffen in één rederijkerstekst uit de tweede helft van de 16de eeuw, maar daarmee heb je wel een zeer oude vindplaats te pakken voor cutte in de betekenis ‘vagina’. [4]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
