• sand·dod·re

sanddodre m

  1. (plantkunde) kleinzadige huttentut
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   sanddodre     sanddodren     sanddodrer     sanddodrene  
genitief   sanddodres     sanddodrens     sanddodrers     sanddodrenes  


  • sand·dod·re

sanddodre v

  1. (plantkunde) kleinzadige huttentut
v enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   sanddodre     sanddodra     sanddodrer     sanddodrene  
genitief                
bijvormen enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   sanddodra         sanddodror     sanddodrone  
genitief