promulgatie

Nederlands

Woordafbreking

• pro·mul·ga·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Franse promulgation

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	promulgatie	promulgaties
verkleinwoord	promulgatietje	promulgatietjes

Zelfstandig naamwoord

de promulgatie v

1. (juridisch), (politiek) openbare en officiële bekendmaking, m.n. gedaan door een staatshoofd
2. (religie) afkondiging van bepaalde kerkelijke voorschriften binnen het rooms-katholicisme

   • De promulgatie van de Codex Iuris Canonici. 

Verwante begrippen

• afkondiging, decreet, uitvaardiging

Gangbaarheid

• Het woord 'promulgatie' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.