• klem·toon·te·ken
enkelvoud meervoud
naamwoord klemtoonteken klemtoontekens
verkleinwoord - -

het klemtoontekeno

  1. (taalkunde) diakritisch teken of symbool om aan te geven dat een lettergreep met extra klemtoon wordt uitgesproken
     Het klemtoonteken wijst er op, dat er een sterke nadruk moet vallen op een woord of lettergreep.[2]
  • ´ = accent aigu (in het Nederlands)
  • ` = accent grave (in het Nederlands tot 1995 bij korte klinkers)
  • ˈ en ˌ (in het internationaal fonetisch schrift)
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2.   Weblink bron
    K. Holtvast (ps. van R.A. Kollewijn; ed. J.G.M. Moormann)
    “Beknopte Nederlandse spraakkunst.”, 20e druk (1938), P. Noordhoff, Groningen, p. 162 § 288.