interrogatief
- in·ter·ro·ga·tief
- afgeleid van interrogatie met het achtervoegsel -ief
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | interrogatief | interrogatieven |
verkleinwoord | - | - |
het interrogatief o
- (taalkunde) vragend voornaamwoord
- (taalkunde) vragende vorm
stellend | |
---|---|
onverbogen | interrogatief |
verbogen | interrogatieve |
interrogatief
- Het woord interrogatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.