homoioteleuton
- Geluid: homoioteleuton (hulp, bestand)
- IPA: / hoˌmojoteˈlœytɔn / (6 lettergrepen)
- ho·mo·io·te·leu·ton
- van Oudgrieks ὁμοιοτέλευτον "gelijkmaking van einden" [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | homoioteleuton | homoioteleutons homoioteleuta |
verkleinwoord | - | - |
het homoioteleuton o
- (letterkunde) stijlfiguur waarbij twee of meer woorden, zinsdelen, regels of verzen met exact dezelfde uitgang direct op elkaar volgen
Omdat in het Grieks en Latijn veel gelijkklinkende uitgangen worden gebruikt, kwam deze manier van dichten in de oudheid nogal banaal over.- ▸ Erger kan het niet, maar nee, in de zestiende-eeuwse sonnetten, van Bellay en Shakespeare, wordt het homoioteleuton, het rijm, systematisch, en niet slechts ‘gelegentlich’ toegepast![2]
- (codicologie) fout die ontstaat bij het overschrijven van manuscripten, als de kopiist ongemerkt verspringt naar een identiek stukje tekst op een andere plaats
1. stijlfiguur waarbij twee of meer woorden, zinsdelen, regels of verzen met exact dezelfde uitgang direct op elkaar volgen
- Het woord 'homoioteleuton' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Weblink bron “Algemeen letterkundig lexicon : homoioteleuton” (vanaf 2012) op dbnl.org
- ↑ Weblink bron J.P. Guépin“De beschaving.” (1983), Bert Bakker, Amsterdam, ISBN 9060199529, p. 298