Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: Hercules


Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • her·cu·les
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord hercules herculessen
verkleinwoord herculesje herculesjes

Zelfstandig naamwoord

de herculesm

  1. sterke man met een gespierd lichaam
     Johan Cruijff was een schriel mannetje. Maar die speelde de bal gewoon tussen de benen van die herculesjes...[2]
     Mevrouw wees met de hand naar de naakte borst van een der vrouwen, bewerend dat dit op geen mensenvlees geleek, evenmin als het zwart en grijnzend aangezicht van een der herculessen, die de aanvoerder op hun schouders droegen.[3]
      Hij is groot, gevormd als een hercules, maar met een Afrikaansche gelaatskleur; levendige oogen, werkelijk vol geest; onrustigheid of wraakzucht geven aan zijn gezichtsuitdrukking iets wreeds; hij is gemakkelijker kwaad dan vroolijk te maken.[4]
  2. (figuurlijk) man die door krachtig optreden uitzonderlijke resultaten boekt
     Stadhouder Willem IV is in de geschiedschrijving uiteenlopend beoordeeld. Terwijl hij in de achttiende-eeuwse oranjepropaganda werd opgehemeld als een machtig vorst en een hercules die zijn vijanden verpletterde, groeide in latere tijden het beeld van een man die, zijn minzaam karakter en talenten ten spijt, niet was opgewassen tegen de taken die hem in 1747 als stadhouder van de zeven Provincies in de schoot werden geworpen.[5]
Synoniemen

Gangbaarheid

Verwijzingen

  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2.   Weblink bron
    Guitarmania
    reactie #24 (12 november 2007) in:
    thekid
    Caged system (9 november 2007)
  3.   Weblink bron “Verzameld werk. Deel 4. : Brood of dood” (1977), Manteau, Brussel, ISBN 9022304558, p. 298
  4.   Weblink bron Jacob Casanova in Holland in: Groot Nederland., jrg 11 deel 1 nr. 4 (april 1913), Van Holkema & Warendorf, Amsterdam, p. 405
  5.   Weblink bron
    John Besseling
    Recensies

    Fred Jagtenberg, Willem IV. Stadhouder in roerige tijden, 1711-1751. in: Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman., jrg. 41 nr. 2 (winter 2018), Stichting Jacob Campo Weyerman, Amsterdam, p. 177