dissectie

1. scheuring in de wand van een bloedvat (hier: de aorta)

2. ontleding van een lichaam

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dissectie    (hulp, bestand)
• IPA: /dɪˈsɛksi/

Woordafbreking

• dis·sec·tie

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn dissectio

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dissectie	dissecties dissectiën
verkleinwoord	dissectietje	dissectietjes

Zelfstandig naamwoord

de dissectie v

1. (medisch) scheuring in de wand van een bloedvat

   • Een dissectie kan alleen in een slagader ontstaan en niet in een ader. 

2. (medisch) ontleding van een lichaam, open snijden van een lijk

   • In tegenstelling tot Noord-Europa werd er in de zestiende eeuw in Italië reeds volop klinisch onderwijs gegeven en leerden de studenten anatomie door dissectie van menselijke lichamen, iets wat elders nog nauwelijks werd gedaan onder meer omdat de kerk zich ertegen verzette. 

3. (figuurlijk) iets onderzoeken door het helemaal in onderdelen uiteen te rafelen

   • Haar ogen voerden een ongenadige dissectie op de naakte Aloysius uit. Ze pelden laag na laag van zijn lijf af. 

Synoniemen

• [2] autopsie
• [2] lijkopening
• [2] sectie

Afgeleide begrippen

• [2] dissecteren
• [2] dissectiebril

Gangbaarheid

• Het woord dissectie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dissectie" herkend door:

61 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.