• com·man·di·te
  • uit het Frans [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord commandite commandites
verkleinwoord

de commanditev / m

  1. (juridisch) (economie) rechtsvorm voor een bedrijf met meerdere eigenaren die elk iets van waarde inbrengen (arbeid, geld of in natura)
     Het gerecht onderzoekt ondder meer contructies die opgezet zijn met Luxemburgse ‘sociétés en commandite simple’ (SECS). Die structuur wordt in Luxemburg beschouwd als een transparante structuur waarbij de vennoten in België belastingen moeten betalen, maar voor de Belgische fiscus moeten die in Luxemburg belast worden.[2]
  1. commandite op website: Etymologiebank.nl
  2.   Weblink bron
    pse, rdc, jta
    “Gerecht Kortrijk doet 40 huiszoekingen in onderzoek naar belastingfraude” (15/05/2013), De Standaard