broebelen

Nederlands

1. beweging in een vloeistof waarbij er voortdurend bellen naar het oppervlak komen

Uitspraak

• Geluid:  broebelen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈbrubələ(n)/

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
broebelen	broebelend
gebroebel

Woordafbreking

• broe·be·len

Woordherkomst en -opbouw

• vermoedelijk klanknabootsing, vergelijk brobbelen en borbelen

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
broebelen	broebelde	gebroebeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

broebelen

1. beweging in een vloeistof waarbij er voortdurend bellen naar het oppervlak komen

   • Op het fornuis stond een pan met witte kool, uien en aardappelen te broebelen. 

2. (figuurlijk) een bruisende beweging laten zien

   • Toen was ineens de brandklok beginnen luiden en in een ommezien broebelde de Krakeelhoek van volk. 

3. slecht verstaanbaar of onbegrijpelijk spreken

   • Ze begonnen te waggelen en te broebelen gelijk zatterikken en de een na den anderen vielen ze op den grond en snorkten, maar ook dat duurde niet lang. 

Synoniemen

• [1],[2] bruisen
• [1],[3] brobbelen
• [1],[3] pruttelen
• [1] borrelen
• [2] brabbelen

Gangbaarheid

• Het woord broebelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "broebelen" herkend door:

7 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.