articulatie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  articulatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ar·ti·cu·la·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘spraakklankvorming’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• Naamwoord van handeling van articuleren met het achtervoegsel -atie

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	articulatie	articulaties
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de articulatie v

1. (muziek) de wijze waarop overgegaan wordt dan de ene noot op de volgende

   • Je kunt hier de articulatie wel wat meer legato maken. 

2. (taalkunde) de wijze waarop de fonemen van taal door een spreker gerealiseerd worden

   • Je zult aan je articulatie moeten werken om beter verstaanbaar te zijn voor je publiek. 

3. (anatomie) de wijze waarop beweegbare delen van een lichaam aan elkaar verbonden zijn in een gewricht

   • De articulatie in het schoudergewricht staat een grote mate van vrijheid van beweging toe. 

Hyponiemen

• belangenarticulatie, coarticulatie, exarticulatie

Afgeleide begrippen

• articulatiebasis, articulatieplaats, articulatiepunt

Vertalingen

    1.   

Spaans: articulación (es) v

Gangbaarheid

• Het woord articulatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "articulatie" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.