allé

Frans

Werkwoord

allé

1. enkelvoud voltooid (verleden) deelwoord van aller

En allé.
Een allee.

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ɑˈleː /

Woordafbreking

• al·lé

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Franse woord  allée ww , het voltooid deelwoord van het Franse woord  aller ww  gaan

Naar frequentie	zeldzaam

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	allé	alléen alleen	alléer alleer	alléene alleene
genitief	allés	alléens alleens	alléers alleers	alléenes alleenes

Zelfstandig naamwoord

allé , m

1. (Nederlands) allee, (Vlaams) lei

   «En allé er en gate eller vei med trær på begge sider.»

   Een allee is een straat of weg met bomen aan weerszijden.

Afgeleide begrippen

•  bjerkeallé zn 
•  bjørkeallé zn 
•  lønneallé zn 
•  lindeallé zn 
•  pileallé zn 

Verwante begrippen

•  gate zn 
•  vei zn 

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ɑˈleː /

Woordafbreking

• al·lé

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Franse woord  allée ww , het voltooid deelwoord van het Franse woord  aller ww  gaan

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	allé	alléen alleen	alléar allear	alléane alleane

Zelfstandig naamwoord

allé, m

1. (Nederlands) allee, (Vlaams) lei

   «Ein allé er ei gate eller veg med tre på begge sider.»

   Een allee is een straat of weg met bomen aan weerszijden.

Afgeleide begrippen

•  poppelallé zn 

Verwante begrippen

•  gate zn 
•  veg zn