affirmare
- IPA: /ˌafːɪrˈmaːrɛ/
- af·fir·ma·re
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
ăffĭrmāre | ăffĭrmo | ăffĭrmāvi | ăffĭrmātum |
eerste vervoeging | volledig |
ăffĭrmāre
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
ăffĭrmāre | ăffĭrmo | ăffĭrmāvi | ăffĭrmātum |
eerste vervoeging | volledig |
ăffĭrmāre