Hann
- Hann
[A]+[B] | enkelvoud (onbepaald) |
enkelvoud (bepaald) |
meervoud (onbepaald) |
meervoud (bepaald) |
---|---|---|---|---|
nominatief | en Hann | es Hann | Hanner | die Hanner |
datief | me Hann | em Hann | Hanner | de Hanner |
accusatief | en Hann | es Hann | Hanner | die Hanner |
[A]: Hann, o
-
En Hann
De hersens (binnen de schedel, in het hoofd)
[B]: Hann, o
- hoorn
- «Die Hannschlang, so es gsaat waar, hot en vergifdete Hann odder Schticher uff ihre Schwanz.»
- Van de hoornslang wordt gezegd dat hij een vergiftigde hoorn of stekel op zijn staart heeft.
- «Die Hannschlang, so es gsaat waar, hot en vergifdete Hann odder Schticher uff ihre Schwanz.»
-
En Hann
Een hoorn (van een koe)