• Hann
[A]+[B] enkelvoud
(onbepaald)
enkelvoud
(bepaald)
meervoud
(onbepaald)
meervoud
(bepaald)
nominatief en Hann es Hann Hanner die Hanner
datief me Hann em Hann Hanner de Hanner
accusatief en Hann es Hann Hanner die Hanner

[A]: Hann, o

  1. (anatomie) hersenen, hersens

[B]: Hann, o

  1. hoorn
    «Die Hannschlang, so es gsaat waar, hot en vergifdete Hann odder Schticher uff ihre Schwanz.»
    Van de hoornslang wordt gezegd dat hij een vergiftigde hoorn of stekel op zijn staart heeft.