• Disch·del
  • Ontleend aan het Middelhoogguitse word  distel zn , dat van het Oudhoogduitse woord  distil zn  komt
enkelvoud
(onbepaald)
enkelvoud
(bepaald)
meervoud
(onbepaald)
meervoud
(bepaald)
nominatief en Dischdel die Dischdel Dischdle die Dischdle
datief re Dischdel der Dischdel Dischdle de Dischdle
accusatief en Dischdel die Dischdel Dischdle die Dischdle

Dischdel, v

  1. (plantkunde) Carduus  , distel