Dichder
- Dich·der
- Naamwoord van handeling van het Pennsylvania-Duitse werkwoord dichde met het achtervoegsel -er
enkelvoud (onbepaald) |
enkelvoud (bepaald) |
meervoud (onbepaald) |
meervoud (bepaald) | |
---|---|---|---|---|
nominatief | en Dichder | der Dichder | Dichder | die Dichder |
datief | me Dichder | em Dichder | Dichder | de Dichder |
accusatief | en Dichder | der Dichder | Dichder | die Dichder |
Dichder, m
- (beroep), (letterkunde) dichter
- «Er waar en arrig bschaffigte Dichder un Schreiwer.»
- Hij was een erg bezige dichter en schrijver.
- «Er waar en arrig bschaffigte Dichder un Schreiwer.»