zlomit
- zlo·mit
zlomit perfectief
- breken; met kracht in twee of meer stukken delen
- breken
- «Jejich odpor byl definitivně zlomen.»
- Hun weerstand is definitief gebroken.
- «Jejich odpor byl definitivně zlomen.»
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
eerste persoon | zlomím | zlomíme | |
tweede persoon | informeel | zlomíš | zlomíte |
formeel | zlomíte | ||
derde persoon | zlomí | zlomí |
- Oude schrijfwijze: zlomiti perfectief