• vil·la·nel·le
enkelvoud meervoud
naamwoord villanelle villanelles
verkleinwoord

de villanellev / m

  1. boerenliedje
    1. (dichtkunst) gedicht met een vast rijmschema van 19 regels waaronder twee regels die beide 4 keer worden gebruikt
       Daarnaast was hij een dartele light verse-dichter, die niet alleen vakkundig vormvaste rondelen, trioletten, villanelles en sonnetten schreef, maar ook de speelse en tegelijk superstrakke versvorm ollekebolleke in Nederland introduceerde.[1]
       Victor schreef een villanelle. Dat is een eeuwenoude dichtvorm. De eerste en de derde regel van het eerste couplet komen omstebeurt als laatste regel in elk volgend couplet terug.[2]
    2. (muziek) melodieuze, driestemmige muziek
       Fink zingt doordacht, verzorgd en beheerst - meer uit op een subtiel versmelten met het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin onder Kent Nagano dan op nadrukkelijk solistisch schitteren. Wat niet wil zeggen dat Fink niet de aandacht trekt, want haar Villanelle is van een aanstekelijke souplesse en ze ontroert door de breedte van de lijnen in het prachtige Le spectre de la rose.[3]
       De villanellen daarentegen zijn meestal korte puntdichten, al schuilen er verrassenderwijze ook enkele ingetogen meesterwerkjes tussen, zoals Solo e pensoso, dat overigens minder fraai is dan het gelijknamige sterk chromatische madrigaal van Luca Marenzio.[4]
  1.   Weblink bron
    Henk van Gelder
    “Plezierdichter van trioletten, villanelles en sonnetten” (15 juni 2015) op nrc.nl  
  2.   Weblink bron “Niet-rijmende villanelle” (1 december 2006) op nrc.nl  
  3.   Weblink bron
    Mischa Spel
    “Bernarda Fink” (5 juni 2007) op nrc.nl  
  4.   Weblink bron
    Ernst Vermeulen
    “Festival Oude Muziek met tranencyclus en poppenspel” (30 augustus 1994) op nrc.nl