• ver·ken·ner
  • afgeleid van de werkwoordstam van verkennen met het achtervoegsel -er
enkelvoud meervoud
naamwoord verkenner verkenners
verkleinwoord verkennertje verkennertjes

de verkennerm

  1. (militair), (politiek) een persoon die op verkenning uitgaat.
99 % van de Nederlanders;
100 % van de Vlamingen.[1]
  1.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be