vergen
- ver·gen
- In de betekenis van ‘eisen’ voor het eerst aangetroffen in 1350 [1]
- Uit Middelnederlands vergen, vgl. Oudhoogduits fergon, verwant aan vragen.
stamtijd | ||
---|---|---|
onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
vergen |
vergde |
gevergd |
zwak -d | volledig |
vergen
- overgankelijk als noodzakelijke voorwaarde hebben
- Dit vergde veel geduld.
- ▸ `Die zou ik heel graag allemaal willen horen; zei hij. ' Maar als dat te veel van uw tijd vergt, kunt u mij misschien het mooiste antwoord geven.'[2]
1. als noodzakelijke voorwaarde hebben
- Het woord vergen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vergen" herkend door:
95 % | van de Nederlanders; |
91 % | van de Vlamingen.[3] |
- ↑ "vergen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ “Grand Hotel Europa” (2018), De Arbeiderspers , ISBN 978-90-295-2622-7, p. 12
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be