• ver·de·di·gings·re·de
enkelvoud meervoud
naamwoord verdedigingsrede verdedigingsredes
verkleinwoord

de verdedigingsredev / m

  1. (juridisch) voordracht (in een rechtszaak) waarbij de advocaat de verdachte verdedigd
     Voor een antwoord op de vraag zijn we vooral aangewezen op de twee boeken van Lukas. Juist in zijn evangelie staan de meeste gelijkenissen van Jezus. Maar als dat zo is, valt des te meer op dat Paulus, als hoofdpersoon van Handelingen, geen enkele gelijkenis vertelt. We lezen wel dat Paulus onderwijs heeft gegeven, maar de concrete redevoeringen die we hebben zijn altijd een reactie op anderen in een specifieke situatie: een preek op uitnodiging van de leiders van de synagoge, en uiteenzetting van zijn leer op aandringen van filosofen, een woord van afscheid aan oudsten op Milete, een reeks verdedigingsredes tegenover Romeinse en Joodse autoriteiten. Over de inhoud van Paulus’ meer reguliere onderwijs vernemen we vrijwel niets.[2]
     De uil van Minerva? De boreale wereld? Voor dit soort vocabulaire hadden de oude Grieken een passend werkwoord, ainittomai, dat zoiets betekent als 'in raadselen spreken'. Het komt onder meer voor in de Apologie van Socrates van Plato. Wellicht kan de heer Baudet deze verdedigingsrede van Socrates eens lezen om tot een meer verlicht inzicht te komen, of als voorbereiding voor als hij zelf eens in de beklaagdenbank mocht belanden. Hij kan er natuurlijk ook een mooi citaat uit halen voor een van zijn onbegrijpelijke toespraken.[3]


  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2.   Weblink bron
    Arco den Heijer
    “Theologenblog: Waarom van Jezus wel, en van Paulus geen gelijkenissen bekend zijn” (1 juli 2019), Reformatorisch Dagblad
  3.   Weblink bron
    Menno Hooft
    “'Thierry Baudet is een nog groter kind dan Pim Fortuyn'” (25 maart 2019), Het Parool