• vann
  • Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord  vatn zn 
Naar frequentie 501

vann

  1. zwakke verbuiging verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van vinne (betekenis: winnen)
[A] enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   vann     vannet     - - -     - - -  
genitief   vanns     vannets     - - -     - - -  

[A] vann, o

  1. (scheikunde) water
[B] enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   vann     vannet     vann     vanna
vannene  
genitief   vanns     vannets     vanns     vannas
vannenes  

[B] vann, o

  1. water, waterplas, aquatisch milieu
  2. (medisch) (in het lichaam) water, lichaamsvloeistof