vêre
Niet te verwarren met: vere |
- vê·re
- Afkomstig van het Oudnoorse woord viðra
stamtijd | |||
---|---|---|---|
onbepaalde wijs |
tegenwoordige tijd |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
vêre vêrande |
vêrar vêrast |
vêra vêr |
vêra vêra |
vêre | Klasse 1 zwak |
vêre
- onovergankelijk (bij dieren) ruiken, bespeuren
- «Hunden vêra viltet.»
- De hond ruikt het wild.
- «Hunden vêra viltet.»
- onovergankelijk (bij mensen) vermoeden, bevroeden, voorvoelen, vooruitzien
- «Eg kunne vêre at noko var gale.»
- Ik kon vermoeden dat er iets mis was.
- «Eg kunne vêre at noko var gale.»