supinum

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  supinum    (hulp, bestand)
• IPA: / syˈpinʏm / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• su·pi·num

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn verbum supinum

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	supinum	supina
verkleinwoord	supinumpje	supinumpjes

Zelfstandig naamwoord

het supinum o

1. (taalkunde) de zelfstandig gebruikte verbogen infinitief in het Latijn; ook verbaal substantieve wijs genoemd; in tegenstelling tot het gerundium is de tijd toekomend

   • Supina vertaalt men doorgaans met 'om te' + infinitief. 

2. (taalkunde) de voltooid tegenwoordige tijd van Zweedse werkwoorden

Gangbaarheid

• Het woord 'supinum' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Zweeds

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / sɵpˈiːnˌɵm /

Woordafbreking

• su·pi·num

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan de Laatlatijnse bijvoeglijknaamwoordsvorm supinum [van supinus, -a, -um], dat van het Latijnse werkwoord supinare [=achteroverleunen] komt

Naar frequentie	zeldzaam

supinums	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	supinum	supinum supinumet	supiner	supinerna
genitief	supinums	supinums supinumets	supiners	supinernas

Zelfstandig naamwoord

supinum, o

1. (grammatica) supinum, een werkwoordsvorm die in het Zweeds eindigt met "t" en samen staat met "har" of "hade"

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Zelfstandig naamwoord

supinum

1. nominatief bepaald onzijdig enkelvoud van supinum

Schrijfwijzen

• supinumet