roen

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /ruːn/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

roen v

1. rune

   «Jón sjrief ömmer in runer wid letien, óm 't zich ziens tö laote.»

   Jon schrijft altijd in rune in plaats van het Latijn zodat niemand anders het kan lezen.

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	roen	-	ruunke	-	runer	-	ruunkes	-
genitief	roen	-	ruunkes	-	runer	-	ruunkes	-
locatief	roenes	-	roeneske	-	roenese	-	roeneskes	-
datief	roen	-	ruunke	-	runer	-	ruunkes	-
accusatief	roen	-	ruunke	-	runer	-	ruunkes	-

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
roer

roen

1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van roer