mensurare

Latijn

Uitspraak

• IPA: /men.su.ˈra.re/

Woordafbreking

• men·su·ra·re

Woordherkomst en -opbouw

• Een Laat- of Volkslatijnse afleiding van mensura v “maat” met het achtervoegsel -are.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
mēnsūrāre	mēnsūrō	mēnsūrāvi	mēnsūrātus
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

overgankelijk mensurare

1. meten, afmeten
2. inschatten

Synoniemen

• (literair, klassiek) metiri

Overerving en ontlening

• Frans: mesurer
  • Engels: measure
• Italiaans: misurare
• Portugees: mesurar, mensurar
• Spaans: mensurar

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
mensurar

mensurare

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud toekomende tijd (futuro) van mensurar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud toekomende tijd (futuro) van mensurar