kriminalitet
- kri·mi·na·li·tet
- Afkomstig van het Latinse woord criminalis, dat van crimen (misdaad) komt.
kriminalitet m
- (juridisch) criminaliteit, misdaad
- «Antall personer som begår ny kriminalitet etter endt straffegjennomføring, er relativt høyt.»
- Het aantal mensen dat een nieuwe misdaad na veroordeling pleegt is relatief hoog.
- «Antall personer som begår ny kriminalitet etter endt straffegjennomføring, er relativt høyt.»
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | kriminalitet | kriminaliteten | ||
genitief | kriminalitets | kriminalitetens |
- miljøkriminalitet, narkotikakriminalitet, vinningskriminalitet, voldskriminalitet, ungdomskriminalitet
- kri·mi·na·li·tet
- Afkomstig van het Latinse woord criminalis, dat van crimen (misdaad) komt.
kriminalitet m
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | kriminalitet | kriminaliteten | ||
genitief |