• keer·krom·me
enkelvoud meervoud
naamwoord keerkromme keerkrommen
verkleinwoord - -

de keerkrommev / m

  1. (wiskunde) bijzondere geval van een richtkromme voor een regeloppervlak waarbij, voor elk punt van de richtkromme, de beschrijvende dezelfde richting heeft als de raakvector aan het beschouwde punt van de richtkromme