Luc Buist (72) heeft net een les gegeven over de Tweede Wereldoorlog. Hij is een van de gastdocenten van de stichting Samenwerkend Verzet die scholen voor basis- en voortgezet onderwijs bezoeken. In het schooljaar 1991/92 bezochten 147 gastdocenten 1.460 scholen en werden 110.687 leerlingen bereikt. "Dat is toch zinvol werk, dan?", zegt Buist, een kleine man met borstelsnor en een groen jagerspak die de oorlog zelf achtereenvolgens meemaakte als militair, verzetsman en - de laatste drie jaar - gevangene in Dachau. [2]
Twee kinderen aan de hand van vader. Ieder met een protestbord dat alleen van enkele meters afstand is te lezen. 'Buy British Cheese.' 'Beef is safer than sex.' Vraagt het meisje: "Waarom maken ze zoveel lawaai, pap", terwijl ze wijst naar een stel mede-demonstranten die scheidsrechterfluitjes laten snerpen. "Om te laten zien dat we boos zijn." Vraagt de jongen: "Waarom dragen die mannen jagerspakken?" "Omdat we niet willen dat de jacht wordt verboden." Zegt het meisje: "Maar we zijn toch helemaal niet boos." Zegt de jongen: "We hebben ook nog nooit gejaagd." [3]
Waar andere bestuursleden, analoog aan de hiërarchische ABN Amro-cultuur, via een speciaal liftje richting auto-met-chauffeur de garage uitzoefden, stond Groenink in de periode rond zijn scheiding gewoon met het koffertje in de hand tussen het 'voetvolk' te wachten tot zijn assistente hem in een kleine middenklasser kwam oppikken. En op het huwelijk van Johan Kleyn, zo vertelt deze lachend, "verscheen Rijkman doodleuk in zijn jagerspak, want hij kwam net van de jacht". [4]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
