fugere

Latijn

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
fugere	fugiō	fūgī	fugitum
vijfde vervoeging	volledig

Werkwoord

fugĕre

1. vluchten
2. versnellen, snel haasten, snel voorbijgaan

Tempus fugit.

De tijd vliegt

Afgeleide begrippen

fugāx fugiendus fugiēns

fugitō subterfugiō terga fugere

Spreekwoorden

• tempus fugit

Overerving en ontlening

    Overerving (via Volkslatijn fugire)

Aroemeens: fugu Catalaans: fugir Engels: -fugal Frans: fuir, fuguer Italiaans: fuggire

Occitaans: fugir Portugees: fugir Romani: fugi Spaans: huir