forkommen
- for·kom·men
Naar frequentie | > 50000 |
---|
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | forkommen | forkomnere | forkomnest |
o enkelvoud | forkomment | |||
meervoud | forkomne | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
forkomne | forkomnere | forkomneste |
forkommen
- afgemat, uitgeput, vermoeid
- «De fant henne sulten og forkommen.»
- Ze vonden haar hongerig en uitgeput.
- «De fant henne sulten og forkommen.»
- sterkt medtatt
- utmattet
- for·kom·men
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | forkommen | forkomnare | forkomnast |
o enkelvoud | forkomme forkomment | |||
meervoud | forkomne | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
forkomne | forkomnare | forkomnaste |
forkommen