flagrant

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  flagrant    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• fla·grant

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, verder te herleiden tot het Latijn (flagrans). In de betekenis van ‘zonneklaar’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1847

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	flagrant	flagranter	flagrantst
verbogen	flagrante	flagrantere	flagrantste
partitief	flagrants	flagranters	-

Bijvoeglijk naamwoord

flagrant

1. overduidelijk, vaak met een schokkend bijeffect

   • Een flagrante overtreding van de wet. 
   • Het drong op een flagrante manier tot hen door. 

Gangbaarheid

• Het woord flagrant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "flagrant" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Engels

Uitspraak

• Geluid:  flagrant (VS)    (hulp, bestand)
• IPA:

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans

Bijvoeglijk naamwoord

stellend	vergrotend	overtreffend
flagrant

flagrant

1. flagrant, overduidelijk

Frans

Bijvoeglijk naamwoord

flagrant

1. flagrant, overduidelijk