iemand die de leer betreffende de schoonheid heeft bestudeerd; een liefhebber van schoonheid
iemand die mooie dingen maakt; iemand die ook let op de schoonheid van de dingen die hij maakt
Van de Hulst werd zaterdag herdacht in zijn geboorteplaats, Utrecht. Zijn nageslacht, onder wie kleindochter Rozemarijn, en ook liefhebbers van zijn werk stonden een moment bij de eenvoudige grafsteen op begraafplaats Soestbergen – W. G. van de Hulst, 1879-1963, J. van de Hulst-Maan, 1892-1982. Ze liepen door de Gansstraat, waar hij is geboren. En in de Geertekerk stonden ze stil bij het feit dat hij zo’n goede schoolmeester was geweest. Dat hij eigenlijk een groot pedagoog was. Nee, een kunstenaar, een estheticus[1]
Anderhalf jaar probeert Roger Federer inmiddels tevergeefs het zeventiende Grand Slam-kruisje in zijn kolf te kerven. Bij de Franse Open in Parijs strandde hij in zijn zoektocht onlangs door toedoen van aartsrivaal Rafael Nadal in het zicht van de haven. Op Wimbledon, zijn favoriete jachtterrein, wil de Zwitserse estheticus de wereld vanaf maandag bewijzen dat hij zijn meesterlijke kunstje niet is verleerd. 'Er valt de komende maanden veel te verdienen.'[2]
Na enkele soloalbums nam Hazlewood in 1966 'These boots are made for walkin’ op, gezongen door Nancy Sinatra. De single ging als zoete broodjes over de toonbank en net als zijn platinablonde muze werd de man een internationale ster. Sand, Summer Wine, Somethin’ Stupid (een duet van Nancy en haar vader Frank Sinatra) en Some Velvet Morning werden eveneens hits. Ze leverden Hazlewood de reputatie op van countrypop-estheticus.[3]