bortkommen
- bort·kom·men
Naar frequentie | 27172 |
---|
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | bortkommen | ||
o enkelvoud | bortkommet | |||
meervoud | bortkomne | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
bortkomne |
bortkommen
- kwijtgeraakt, weggehaald, zoekgeraakt
- «Tre hester er bortkomne.»
- Drie paarden zijn zoekgeraakt.
- «Tre hester er bortkomne.»
- besluiteloos
- hulpeloos
- [1-3]: bortkommet
- bort·kom·men
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | bortkommen | ||
o enkelvoud | bortkommet | |||
meervoud | bortkomne | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
bortkomne |
bortkommen
- [1-3]: bortkomen
- [1]: mista
- [2]: forkomen
- [3]: hjelpelaus