En blåråke.
Een scharrelaar.
  • blå·rå·ke

blåråke m

  1. (scharrelaarvogels) scharrelaar
m enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   blåråke     blåråken     blåråker     blåråkene  
genitief   blåråkes     blåråkens     blåråkers     blåråkenes  


  • blå·rå·ke

blåråke m

  1. (scharrelaarvogels) scharrelaar
m enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   blåråke     blåråken     blåråkar     blåråkane  
genitief