bewezenverklaring

  • be·we·zen·ver·kla·ring
enkelvoud meervoud
naamwoord bewezenverklaring bewezenverklaringen
verkleinwoord

de bewezenverklaringv

  1. (juridisch) rechterlijke uitspraak in een strafzaak dat een bepaalde verdenking bewezen geacht kan worden
     Roethof is ervan overtuigd dat zijn cliënt nooit veroordeeld kan worden in verband met de destijds 11-jarige jongen. "Deze zaak zal nooit tot een bewezenverklaring kunnen komen, is mijn standpunt. Een ieder die deze zaak van een afstand bekijkt, moet concluderen dat er zoveel onduidelijkheden zijn, dat een bewezenverklaring in deze onverantwoord zou zijn."[1]
     Een andere zaak leverde weliswaar een bewezenverklaring op, maar de verdachte werd ontslagen van rechtsvervolging omdat hij door de rechtbank volledig ontoerekeningsvatbaar werd verklaard.[2]


  1.   Weblink bron “'Jos B. gaat een verklaring afleggen, maar nu nog niet'” (Vrijdag 21 september 2018, 22:08), NOS
  2.   Weblink bron “Jihadproces: tien weken, tien verdachten” (Maandag 7 september 2015, 07:13), NOS