• an·ni·hi·la·tie
enkelvoud meervoud
naamwoord annihilatie annihilaties
verkleinwoord

de annihilatiev [2]

  1. vernietiging
  2. (natuurkunde) proces waarbij materie en antimaterie elkaar vernietigen en waarbij zeer veel energie vrijkomt
     Door de explosie van annihilatie van materie en antimaterie zou de dunne schil van de stad op slag worden verscheurd alles daarbinnen veranderen in as.[3]
     Er waren verscheidene hypotheses over de manier waarop het druppeltje zichzelf kon vernietigen, maar de maximale hoeveelheid energie zou vrijkomen uit annihilatie via antimaterie.[4]