• ana·bap·tis·me
enkelvoud meervoud
naamwoord anabaptisme -
verkleinwoord - -

het anabaptismeo

  1. (religie) (christendom) vroege protestantse stroming die vond dat mensen pas als volwassene gedoopt kunnen worden
    • De stijging van het aantal vervolgingen in de jaren dertig van de zestiende eeuw kan verklaard worden door het opkomen van het anabaptisme, de wederdoperij. Het anabaptisme was een religieuze stroming die ongeveer gelijktijdig met het lutheranisme opkwam zetten en die zich onder andere verzette tegen de kinderdoop. [2]


  • via Latijn anabaptismus van Oudgrieks ἀναβαπτισμός (anabaptismós) "tweede doop", omdat het principe dat alleen volwassenen gedoopt kunnen worden in een rooms-katholieke wereld waar iedereen als kind is gedoopt, betekende dat een tweede doop noodzakelijk was
enkelvoud meervoud
zonder lidwoord met lidwoord zonder lidwoord met lidwoord
  anabaptisme     l'anabaptisme     anabaptismes     les anabaptismes  

anabaptisme m

  1. (religie) anabaptisme