• ab·be·dis·se

abbedisse g

  1. (religie) abdis
    «Det strenge klosteret i Wimborne ble myndig ledet av den hellige abbedisse Tetta.»
    Het strenge klooster in Wimborne wordt autoritair geleid door de heilige abdis Tetta.
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abbedisse     m: abbedissen
v: abbedissa  
  abbedisser     abbedissene  
genitief   abbedisses     m: abbedissens
v: abbedissas  
  abbedissers     abbedissenes  


  • ab·be·dis·se

abbedisse v

  1. (religie) abdis
    «I eit nonnekloster kallar ein forstandaren for abbedisse
    In een nonnenklooster wordt een bestuurster abdis genoemd.
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abbedisse     abbedissa     abbedisser     abbedissene  
genitief