• ab·be·di
  • Afkomstig van het Noorse woord abbed
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abbedi     abbediet     abbedi
abbedier  
  abbedia
abbediene  
genitief   abbedis     abbediets     abbedis
abbediers  
  abbedias
abbedienes  

abbedi o

  1. (religie) abdij
    «Kells abbedi er et tidligere kloster i Irland.»
    De Abdij van Kells is een voormalig klooster in Ierland.


  • ab·be·di
  • Afkomstig van het Noorse woord abbed
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abbedi     abbediet     abbedi     abbedia  

abbedi o

  1. (religie) abdij
    «Eit abbedi er eit kloster som er leia av ein abbed eller ei abbedisse.»
    Een abdij is een klooster dat wordt geleid door een abt of een abdis.