wether
- we·ther, weth·er
- Oudengels weðer, uit Oergermaans *weþruz ‘weer, gecastreerde ram’, maar eigenlijk ‘jaarling’, dat terug op de Proto-Indo-Europese wortel *wet- ‘jaar’ gaat.
enkelvoud | meervoud |
---|---|
wether | wethers |
wether
- [1] bellwether
vervoeging | |
---|---|
onbepaalde wijs | to wether |
he/she/it | wethers |
verleden tijd | wethered |
voltooid deelwoord |
wethered |
onvoltooid deelwoord |
wethering |
gebiedende wijs | wether |
wether
- (een bok of ram) castreren