vind
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: vind (hulp, bestand)
- IPA: / vɪnt / (1 lettergreep)
- (Noord-Nederland): /vɪnt/
- (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /vɪnt/
Woordafbreking
- vind
Werkwoord
vervoeging van |
---|
vinden |
vind
- eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vinden
- Ik vind.
- gebiedende wijs van vinden
- Vind!
- (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vinden
- Vind je?
- ▸ In de natuur vind ik rust en vrede om na te denken en te bidden.[1]
Verwijzingen
- ↑ Tim Voors“Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
Deens
Naar frequentie | 3033 |
---|
Zelfstandig naamwoord
vind, g
Verwijzingen
- vind in: Det Danske Sprog- og LitteraturselskabDen Dankse Ordbog op website:ordnet.dk
Noors
Uitspraak
Woordafbreking
- vind
Naar frequentie | 3924 |
---|
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vinder | vindene |
genitief | vinds | vindens | vinders | vindenes |
Zelfstandig naamwoord
vind, m
Afgeleide begrippen
Nynorsk
Uitspraak
Woordafbreking
- vind
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vindar | vindane |
Zelfstandig naamwoord
vind, m
Afgeleide begrippen
Zweeds
Uitspraak
Woordafbreking
- vind
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vindar | vindarna |
genitief | vinds | vindens | vindars | vindarnas |
Zelfstandig naamwoord
vind, g