vind
- Geluid: vind (hulp, bestand)
- IPA: / vɪnt / (1 lettergreep)
- (Noord-Nederland): /vɪnt/
- (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /vɪnt/
- vind
vervoeging van |
---|
vinden |
vind
- eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vinden
- Ik vind.
- gebiedende wijs van vinden
- Vind!
- (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vinden
- Vind je?
- ▸ In de natuur vind ik rust en vrede om na te denken en te bidden.[1]
- Het woord vind staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- ↑ Tim Voors“Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
Naar frequentie | 3033 |
---|
vind, g
- vind in: Det Danske Sprog- og LitteraturselskabDen Dankse Ordbog op website:ordnet.dk
- vind
Naar frequentie | 3924 |
---|
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vinder | vindene |
genitief | vinds | vindens | vinders | vindenes |
vind, m
- vind
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vindar | vindane |
vind, m
- vind
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vind | vinden | vindar | vindarna |
genitief | vinds | vindens | vindars | vindarnas |
vind, g