vetoën

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  vetoën    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈvetowə(n) / (3 lettergrepen)

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
vetoën	vetoënd
veto

Woordafbreking

• ve·to·en

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van  veto zn  met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
vetoën	vetode	gevetood
zwak -d	volledig

Werkwoord

vetoën

1. (politiek) gebruik maken van het recht om een besluit tegen te houden

   • "De Poolse president Andrzej Duda heeft voor een verrassing gezorgd door twee omstreden wetten te vetoën." 

2. (figuurlijk) niet toestaan dat anderen doen wat ze van plan zijn, een voornemen of kandidatuur tegenhouden

   • (…) ik ben ervan overtuigd dat het laten vetoën met oneigenlijke argumenten van één van je beste mensen zichzelf straft en moreel ontoelaatbaar is. 

Gangbaarheid

• Het woord vetoën staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vetoën" herkend door:

61 %	van de Nederlanders;
45 %	van de Vlamingen.