uitzonderingsbepaling

  • uit·zon·de·rings·be·pa·ling
enkelvoud meervoud
naamwoord uitzonderingsbepaling uitzonderingsbepalingen
verkleinwoord

de uitzonderingsbepalingv

  1. een regel die bepaalt dat de normale regels voor een bepaalde situatie niet gelden
     De rechtbank in Haarlem geeft het ministerie gelijk, onder meer omdat de onderzoekers iets nieuws zouden hebben bedacht, namelijk hoe je het H5N1-virus via de lucht kan verspreiden. Daarom is de uitzonderingsbepaling die de verordening voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek maakt niet van toepassing.[2]
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2.   Weblink bron “Verbod artikel Erasmus MC terecht” (Vrijdag 27 september 2013, 07:28), NOS